නමක් නැති බැඳීමක නිමක් නැති ප්‍රේමයක ඔත්පල වු සිත්මලෙක සදාතන කවිය නුඹ..
Posts
මලක්
අලුයම පිපී පි ඹිදුවත් නොයෙක් සිත් උන් දන්නෙ නැතුව ඇති පිණිබිංදුවල බරත් සියුම්පෙති මතින් උහුලගෙන හරි අමාරුවෙන් හිනාවෙන මලට ඇත්තෙත්, වෙස් මුහුණක් බව...
වසන්තය නම්..
හැමදාම නො දකින පහන්තරුව සඳසාවි හා එක්ව කොමල කරන අපූරුව ... කිසිදාක සිදුවේද වසත්කල ආලමල් ශීතයෙත් පිපෙන බව, විහිදා සුවැති රැස් දහර සදසාව ළයෙහි හොවමින උණුසුම් වු නිමේෂය පහදා දෙන්නේ අනෙකක් නොව, වසන්තය නම් නුඹ ම පමණක් බව _අප්පි_
කිරිමුහුද හා සඳමඩල
හිත දවන ගිනියමෙහි අසීමිත සහනයක් ගෙනෙන පුර හඳමඩල මෙතරන්ම ඇයි දුරක් කිරිමුහුදෙ එපුරහඳ ගිලේ යැයි ආදරෙන් පෝදාට පසු දිනත් සයුරුතොමො මඟබලත් නොආවත් සනසන්න හැමදාම සයුරුමං මෝදු වෙන බව දනිමි යම් දිනක නුඹ ඉතිං චලා....
සරසවි ගමන
සරසවි ගමන කුටුම්භය තුළ කොටු වු වසර දෙක හමාරව දිනක් එළඹුණා නොවැ පියඹන්න සවි බිමට සරසවිය සවිය කොට හෙට දිනය දිනවන්න රැළේ සිත් සතන් තුළ තිබුණාය දිලි සිහින දෙගුරුන්ගෙ අත අතැර එන විටදි නවබිමට කඳුලු කැට දඟකරේ ඒ සෙනෙහෙ සිහිපත්ව මව් ඇකයෙ මෙන් නොවේ හුරුවුණා තනිව වැඩ පීඩනය දුරලන්න පවුර වුණෙ සවිමත් ම දුකසැපේ ළඟින් සිටි සොයුරු සොයුරන් කැළ ය ජීවිතයෙ ගැඹුරුබව ටිකෙන් ටික දැනෙන විට අත්තිවාරම වුණේ සබරෙ මව් පෙම් බැන්ද තැලෙනවා හැදෙනවා යකඩයක් මෙන් අරුම හෙට දිනයෙ වේවි අප තියුණු සවිමත් අවිය චලා...
